عنوان مجموعه، «رؤیت»، کلید اصلی درک جهان هنرمند است. رؤیت در اینجا صرفاً دیدن فیزیکی نیست، بلکه تجربه‌ی مواجهه با حقیقتی است که در هاله‌ی ترس، خاطره و رویا پنهان شده. منصوری نشان می‌دهد که نگاه ما همواره آلوده به پیش‌داوری، حافظه و هراس‌های درونی است. هر آنچه می‌بینیم، با خاطره‌ها و ترس‌های ما درهم تنیده است. بنابراین «دیدن» همواره نوعی «خواندن» است؛ خواندن لایه‌هایی که در عمق ناخودآگاه و در مرز میان واقعیت و خیال رسوب کرده‌اند. بنابراین هیچ دیدنی ناب و بی‌واسطه وجود ندارد. در این معنا، آثار او نوعی پدیدارشناسی مجسمه‌ وارند: تلاشی برای آشکار کردن لایه‌های پنهان ادراک.

ادامه مطلب

در این نمایشگاه، نگاه مخاطب بخشی از اثر و به مثابه شریک تجربه ی روایت ها است. نقاشی‌ها نه برای تثبیت تصویری نهایی، بلکه برای برانگیختن فرایند دیدن به منظور رسیدن به کیفیت نگریستن و شاید بازیابی خاطراتی که مخاطب در زیست خود از آن ها گذر کرده است، خلق شده‌اند. هر چه چشم بیشتر در میان رنگ‌ها و بافت‌ها هم زمان با خوانش روایت ها حرکت می‌کند، امکان‌های تازه‌ای از ادراک و همچنین بازخوانی خاطرات گذشته هر مخاطب، شکل می‌گیرد. این آثار به‌جای آنکه تلاشی برای تثبیت تصویری پایدار باشند، جریانِ نگریستن را به رخ می‌کشند.

ادامه مطلب

هنر، به ویژه در عرصه‌ی مدرن و معاصر، فراتر از بیان زیبایی‌شناسی صرف حرکت می‌کند و به حوزه‌ی فلسفه و روانشناسی نیز نفوذ می‌کند. خطوط و فرم‌ها نه تنها ساختار بصری دارند، بلکه حامل مفاهیم عمیق هستند. این مفاهیم، بسته به زمینه‌ی فرهنگی و تجربیات شخصی مخاطب، ممکن است تغییر شکل دهند یا لایه‌های جدیدی از معنا را آشکار سازند. به عبارت دیگر، هر اثر هنری یک متن باز است؛ متنی که خواننده یا بیننده آن، به شکلی فعال و پویا، آن را کامل می‌کند. این دیدگاه با نظریه‌های مدرن پدیدارشناسی هنر و فلسفه‌ی معنا هم‌خوانی دارد، که معتقدند معنا در هنر امری ثابت نیست، بلکه در تعامل و تجربه‌ی فردی شکل می‌گیرد.

ادامه مطلب

اثر هنری فراتر از زیبایی‌شناسی است؛ هر اثر، تجربه‌ای حسی و فلسفی را برایاثر هنری، نه تنها یک محصول فردی و ذهنی هنرمند است، بلکه آینه‌ای از جامعه و فرهنگ زمان خود نیز محسوب می‌شود. وقتی مخاطب با اثر مواجه می‌شود، تنها با رنگ، فرم یا ماده‌ای که هنرمند به کار برده است درگیر نمی‌شود؛ بلکه با تاریخچه، ارزش‌ها و نگرش‌های فرهنگی آن دوره نیز ارتباط برقرار می‌کند. این رابطه، هنرمند و مخاطب را وارد یک گفت‌وگوی میان‌زمانی می‌کند؛ گفت‌وگویی که می‌تواند همزمان گذشته، حال و آینده‌ی فرهنگی را بازتاب دهد.

ادامه مطلب

این پژوهش به بررسی جایگاه پیچیده و چندلایه‌ی کیوریتور در فرآیند نمایش و ارائه‌ی آثار هنری معاصر می‌پردازد. برخلاف تصور سنتی که کیوریتور را تنها به‌عنوان گزینش‌گر و ترتیب‌دهنده‌ی آثار می‌نگریست، امروز نقش او به‌عنوان یک متفکر فرهنگی، میانجی‌گر بینارشته‌ای، و سازنده‌ی گفتمان برجسته شده است. کیوریتور نه‌تنها مسئولیت انتخاب و نظم‌دهی آثار را بر عهده دارد، بلکه باید بتواند از طریق روایتگری، دانش تاریخی و اجتماعی، و حساسیت‌های زیبایی‌شناختی، رابطه‌ای مؤثر میان اثر، هنرمند و مخاطب ایجاد کند.

ادامه مطلب

از آن جا که حکمت هنر اسلامی پیرامون هنر دینی (به طور خاص اسلامی) سخن می گوید و اغلب متفکران در ارتباط دین، هنر و تجربه زیباشناختی به عنوان کیفیت درونی در هنر هم عقیده اند و از طرفی زیبایی می تواند سعادت و حقیقت را منعکس سازد و در راستای آن، انسان (به عنوان ناظر و مخاطب معماری اسلامی) همواره تشنه ی رسیدن به حقیقت، سعادت و جاودانگی است،  این سوال مطرح می شود که ارتباط دین و هنر چیست و جایگاه هنر در معماری اسلامی کجاست؟

ادامه مطلب