نگاهی به نمایشگاه «رویت» هما اشرف منصوری به قلم امیرحسین شریفان A Look at Homa Ashraf Mansouri’s Exhibition “Roo’yat (Sighting)” By Amirhossein Sharifan

نگاهی به نمایشگاه «رویت» هما اشرف منصوری به قلم امیرحسین شریفان A Look at Homa Ashraf Mansouri’s Exhibition “Roo’yat (Sighting)” By Amirhossein Sharifan
عنوان مجموعه، «رؤیت»، کلید اصلی درک جهان هنرمند است. رؤیت در اینجا صرفاً دیدن فیزیکی نیست، بلکه تجربه‌ی مواجهه با حقیقتی است که در هاله‌ی ترس، خاطره و رویا پنهان شده. منصوری نشان می‌دهد که نگاه ما همواره آلوده به پیش‌داوری، حافظه و هراس‌های درونی است. هر آنچه می‌بینیم، با خاطره‌ها و ترس‌های ما درهم تنیده است. بنابراین «دیدن» همواره نوعی «خواندن» است؛ خواندن لایه‌هایی که در عمق ناخودآگاه و در مرز میان واقعیت و خیال رسوب کرده‌اند. بنابراین هیچ دیدنی ناب و بی‌واسطه وجود ندارد. در این معنا، آثار او نوعی پدیدارشناسی مجسمه‌ وارند: تلاشی برای آشکار کردن لایه‌های پنهان ادراک.
ادامه مطلب

نگاهی به نمایشگاه «پیش از آن‌که تصویر شود» مصطفی امامی به قلم امیرحسین شریفان | A Look at Mostafa Emami’s Solo Exhibition “Before the Image Comes into Being” by Amirhossein Sharifan

نگاهی به نمایشگاه «پیش از آن‌که تصویر شود» مصطفی امامی به قلم امیرحسین شریفان | A Look at Mostafa Emami’s Solo Exhibition “Before the Image Comes into Being” by Amirhossein Sharifan
در این نمایشگاه، نگاه مخاطب بخشی از اثر و به مثابه شریک تجربه ی روایت ها است. نقاشی‌ها نه برای تثبیت تصویری نهایی، بلکه برای برانگیختن فرایند دیدن به منظور رسیدن به کیفیت نگریستن و شاید بازیابی خاطراتی که مخاطب در زیست خود از آن ها گذر کرده است، خلق شده‌اند. هر چه چشم بیشتر در میان رنگ‌ها و بافت‌ها هم زمان با خوانش روایت ها حرکت می‌کند، امکان‌های تازه‌ای از ادراک و همچنین بازخوانی خاطرات گذشته هر مخاطب، شکل می‌گیرد. این آثار به‌جای آنکه تلاشی برای تثبیت تصویری پایدار باشند، جریانِ نگریستن را به رخ می‌کشند.
ادامه مطلب

نگاهی به نمایشگاه «سکوت شخصی» ندا اعظمی به قلم امیرحسین شریفان | A Look at Neda Azami’s Solo Exhibition “Personal Silence” by Amirhossein Sharifan

نگاهی به نمایشگاه «سکوت شخصی» ندا اعظمی به قلم امیرحسین شریفان | A Look at Neda Azami’s Solo Exhibition “Personal Silence” by Amirhossein Sharifan
«سکوت شخصی» ندا اعظمی در ظاهر یک مجموعه‌ی پرتره است، اما در لایه‌های درونی‌تر خود چیزی فراتر از بازنمایی چهره را دنبال می‌کند. این آثار همچون عرصه‌ای برای تأمل در باب سکوت و وضعیت وجودی انسان معاصر گشوده می‌شوند؛ سکوتی که نه غیاب صدا، بلکه حضوری مقاوم و اندیشنده است. پرتره‌های او در مرکز بوم نشسته‌اند، بی‌هیچ حرکت یا ژستی که ما را به سوی داستانی بیرونی هدایت کند. ثبات و انجماد این چهره‌ها یادآور لحظه‌ای ابدی است؛ لحظه‌ای که از جریان خطی زمان جدا شده و به تجربه‌ای مدیتاتیو و مکاشفه‌گرانه بدل می‌شود. سکوت در این‌جا خود زبان است، زبانی بی‌کلمه که با هر نگاه، معنا را از مسیر تصویر منتقل می‌کند.
ادامه مطلب

نوشته های اخیر

Share With your Friends